DDx artikel – Online onderwijs: wel of geen succes?

Oktober heeft inmiddels zijn intrede gedaan en hoewel wij in maart waarschijnlijk allemaal hadden gedacht dat wij er heel anders bij zouden zitten nu, is de harde realiteit dat COVID-19 nog druk bezig is met de wereld naar zijn grootje helpen. Als student in deze tijd leven valt allemaal niet mee. Feestjes worden gecanceld, je bloeiende sociale kring moet ineens drastisch verkleind worden en bovendien wordt het fysieke onderwijs ingeruild voor online onderwijs. Waar dat laatste in het begin misschien nog wel grappig was om even mee te maken, zijn wij inmiddels alweer een half jaar verder en maakt dit type onderwijs nu deel uit van het ‘nieuwe normaal’. Daarom hebben wij verschillende studenten gevraagd hun licht te schijnen op deze situatie. Hieronder doen zij hun verhaal.

Daniek ten hoeve – 2e jaars bachelor

‘Ik kan me de middag dat de uni verkondigde dat fysiek onderwijs tijdelijk werd opgeschort goed herinneren: ik

zou die dag erna een practicum hebben van 4 uur lang waar ik echt totaal geen zin in had. Dus ik blij. Mooi effe twee weken vrij dacht ik. Corona zou snel weer overwaaien, dus van de rust genieten nu het nog kan. Dat thuis studeren alles behalve meer rust is, zag ik op dat moment nog niet aankomen. En dat ik het resterende eerste jaar van mijn studie thuis zou doorbrengen al helemaal niet.

Maar goed, dat is nou eenmaal hoe het nu is. En dat betekende dat de docenten aan de slag moesten: al het onderwijs moest zo aangepast worden dat het online gegeven kon worden. Dat was aan het begin super chaotisch (en zelfs nu nog af en toe), voor de docenten was het natuurlijk ook heel erg kort dag en daarmee een grote uitdaging. Daarnaast is onze studie heel erg berust op de combinatie van theorie en praktijk. Diergeneeskunde is zeker niet de makkelijkste studie geweest om te veranderen in een online versie.

Er is dan ook een hoop kritiek geweest op de manier van online onderwijs. Mijn eerste tentamen in coronatijd, hadden ze bedacht, was een openboektoets maar dan met zo weinig tijd dat je niet de gelegenheid had alles uitgebreid op te zoeken. Beetje jammer was dat je ook geen tijd had om überhaupt de toets fatsoenlijk te maken. Geen succes dus. De tentamens erna ging dit een stuk beter. Uni vertrouwde ons dat we geen gebruik maakte van externe bronnen bij onze toetsen, en kregen we gewoon ruim de tijd.

De werkcolleges zien er tegenwoordig ook anders uit. Het is nu de bedoeling dat we alle colleges van te voren voorbereiden én maken, om vervolgens in de ingeroosterde 2 uur de opdrachten te bespreken. Uit eigen ervaring ben ik niet heel erg fan van deze constructie. Hoewel ik snap dat je toch iets moet, zijn wij nu dubbel zoveel tijd kwijt aan 1 werkcollege als dat we kwijtwaren toen de colleges nog op locatie waren.

De hoorcolleges vind ik over het algemeen prima geregeld. Van alle hoorcolleges staan opnames op Blackboard. Het enige probleem is dat alle hoorcolleges van de hele uni nu online zijn, waardoor Lecturenet vaak behoorlijk overbelast is, en alles dus elke 2 seconden vastloopt. Bijzonder irritant, maar niet iets waar docenten iets aan kunnen doen.

Toch, met alle kritiek naar de docenten en universiteit toe, kan de gemiddelde student ook wel wat zelfreflectie gebruiken. Docenten geven nu immers les aan uitstaande camera’s, worden vaak genegeerd als ze direct een vraag aan iemand stellen en er wordt over het algemeen weinig inzet getoond. Dit is natuurlijk lang niet elke student, maar degene die het luidst roepen over hoe slecht het onderwijs is, zijn ook degene die het minst toevoegen aan een Teams meeting. Daarnaast zijn er hier en daar studenten die gebruik (of zelfs misbruik?) maken van de situatie. Het mailen over dat ze bang zijn om tentamen te maken op locatie (lees: het liever thuis willen maken zodat ze hun boeken erbij kunnen houden), terwijl ze wel elke week zonder problemen vrolijk naar het practicum komen opdraven én ook gewoon nog feestjes meepakken vind ik lichtelijk hypocriet. En hier heb ik het natuurlijk niet over de mensen die echt bang zijn, en ook gemaild hebben over de practica op locatie.

Al met al denk ik dat het voor niemand leuk is. Ik geloof niet dat er docenten zijn die niet ontzettend hun best doen om er wat van te maken. Ik ben ook meer chagrijnig dan blij met de manier van onderwijs nu, maar ik denk niet dat het in de huidige situatie heel veel beter kan dan dit, en dat we vooral blij moeten zijn met alles wat we nu wel op locatie mogen doen.’

Ylva Zwerver – 3e jaars bachelor

‘Ik kan me nog goed herinneren dat op een donderdagavond in het nieuws was dat ook in Nederland verschillende coronagevallen waren, en dat we een mail kregen dat het onderwijs de volgende dag niet door zou gaan. Dat beviel me eigenlijk prima, want wie wil er nou geen spontaan dagje vrij? Het bleef alleen niet bij dat ene dagje, want intussen zijn we alweer ruim een half jaar verder en zijn we al helemaal gewend aan colleges via Teams. 

Hoewel ik het eerst super chill vond dat je bijna al het onderwijs zelf kan inplannen en in je eigen tempo kan doorlopen, gaat dat nu wel een beetje mis. Als je toch alleen maar de hele tijd naar je beeldscherm moet kijken, is het heel verleidelijk om je wekker pas om 08:55 te zetten en je college lekker vanuit bed te volgen. Je hebt vast zelf intussen ook al gemerkt dat je hier toch iets minder van opsteekt dan wanneer je in de collegezaal zou zitten. Ook vond ik het eerst super gezellig dat onze kat Teddy af en toe kwam kijken of het nog goed ging, maar als hij weer voor de zoveelste keer over mijn toetsenbord komt wandelen, aan mijn pen komt kauwen of spontaan besluit zijn tanden in mijn hand te zetten, weet ik weer waar zijn bijnaam Terror Teddy vandaan komt… Inmiddels gaat het thuis studeren al iets beter en probeer ik iedere ochtend op tijd op te staan en me klaar te maken alsof ik gewoon naar het Andro moet, en dat helpt! Hopelijk wordt de situatie snel beter en kunnen we elkaar weer snel zien op de uni, en natuurlijk vooral op de WSB!’

Nadia Lahaye – 1e jaars master LH

‘Online college – het heeft wel weer lang genoeg geduurd. 

Toen ik in februari met mijn bachelor thesis bezig was, heb ik mij wekelijks geïrriteerd aan de Microsoft reclames voor een nieuw platform ‘Microsoft teams’. Ik vond deze meldingen maar irritant en dacht dit toch nooit te gaan gebruiken. Little did I know dat ik binnen de kortste keren gedwongen zou worden het toch echt te downloaden. Het is op zijn minst verdacht te noemen.

Daar zat ik een paar weken later dan, braaf college te volgen via teams. Op het begin kon ik er nog enorm van genieten om 5 minuten voor 9 mijn wekker te zetten en nog half slapend ‘aanwezig’ te zijn bij het eerste college. Maar al snel kwam ik erachter dat er ook erg veel nadelen aan deze vorm van onderwijs zitten. Het is moeilijk om een online college interactief te maken, een slechte verbinding en andere technische mankementen zorgen vaak voor problemen en online koffiepauze stelt niks voor vergeleken met the real deal.   

Ondertussen begin ik goed eenzaam te worden, alleen op mijn kamertje achter mijn laptop. Ik kan dan ook niet wachten op de tijd waarin we weer gewoon naar de mooiste faculteit van Nederland kunnen komen. Laten we dan ook hopen dat we elkaar snel weer kunnen zien en spreken en snel weer heerlijk kunnen neerploffen op de lekkerste banken van Utrecht. 

Groetjes Nadia’