Milieubewust naar je veterinaire stage in het buitenland? Binnenkort kan het!

n het buitenland ervaring opdoen voor je studie is ontzettend waardevol. Een andere cultuur betekent vaak ook dat diergeneeskunde anders wordt uitgevoerd dan wij hier in Nederland gewend zijn. Een internationale ervaring tijdens je studie is dan ook van grote toegevoegde waarde. Vliegreizen dragen echter sterk bij de aan het aantal broeikasgassen in de atmosfeer en versterken daarmee het broeikaseffect. In deze huidige tijd van klimaatverandering is het dus niet echt ‘woke’ om met het vliegtuig te gaan, maar gelukkig zijn veel bestemmingen in Europa goed met de trein te bereiken. In onder andere Nederland en Duitsland, maar ook in andere landen, reizen treinen volledig op stroom opgewekt uit duurzame bronnen. Daarmee is treinreizen een stuk minder milieubelastend dan vliegen. Een interessante uitleg (met wetenschappelijke onderbouwing) over de milieubelasting van het vliegtuig en de trein, is te vinden op de website van klimaathelpdesk (https://www.klimaathelpdesk.org/answers/hoe-milieuonvriendelijk-is-vliegen-tegenover-trein-of-bus-met-aanleg-en-onderhoud-van-infrastructuur-meegerekend/).

Omdat de faculteit diergeneeskunde voorop wilt lopen als het gaat om duurzaamheid, ben ik als studentassessor bezig om een beurs op te zetten om studenten die ervoor kiezen om met de trein (of bus) naar hun internationale stage of coschap te reizen, financieel te compenseren. Reizen met de trein is namelijk in de meeste gevallen helaas een stuk duurder dan vliegen. Door hiervoor te compenseren, wordt treinreizen voor iedereen een goed alternatief! Om dit in de praktijk te brengen, ben ik als pilot voor een stage van twee weken met de trein vanaf Utrecht Centraal naar Granada in het zuiden van Spanje gereisd. Hier heb ik twee vrije keuzeweken voor mijn master diergeneeskunde ingevuld. Ik heb samen met een medestudent in een kliniek gewerkt waar ze met name (straat)honden en katten castreren, om te populatie zwerfdieren binnen de perken te houden. 

Met de trein naar Granada en weer terug naar Utrecht betekende 4 dagen in de trein, 11 verschillende treinen, 9 keer overstappen en twee nachten in Barcelona overnachten. Dat laatste was overigens helemaal geen straf, ik had op de terugreis voldoende tijd om de stad in te gaan en een aantal werken van Gaudí te bezoeken! 

’s Ochtends vroeg op nieuwjaarsdag stond ik om 07:00 uur op Utrecht Centraal om de trein naar Rotterdam te pakken. Het was een korte nacht geweest, dus ik had het even zwaar en zo vroeg op een feestdag gaan er alleen maar sprinters, dus na een uurtje hobbelen kwam ik op Rotterdam, waar ik de Thalys richting Brussel pakte. De Thalys is een verademing ten opzichte van de Nederlandse Sprinters. Deze trein behaalt snelheden van 300 km per uur, dus binnen een uurtje stapte ik uit in Brussel. Na een korte overstap zoefde ik wederom met 300 km per uur door het Noord-Franse landschap. Tot zo ver ging alles soepel. In Parijs veranderde dat. Hier liepen we door een voor mij onduidelijke reden een uur vertraging op. Mijn Frans is ondermaats en ik begreep weinig van wat er werd omgeroepen. Met handen en voeten begreep ik van de conducteur dat ik mijn aansluiting in Lyon, voor de trein naar Barcelona, niet meer zou halen. Ik zou door moeten rijden en in Nimes een overstap moeten maken naar Perpignan, aan de Spaanse grens. Zodoende eindigde ik dus veel later dan gepland in een uitgestorven grensstadje. Inmiddels was het al na negenen, terwijl ik om half acht in Barcelona had moeten aankomen. Gelukkig was het lot mij ditmaal wel gunstig gezind en samen met vier andere gestrande reizigers uit België, kregen we een taxi aangeboden van de Franse Spoorwegen om ons naar Barcelona te brengen. Zo kwam ik uiteindelijk toch nog aan in mijn hostel, om uitgeput in slaap te vallen. Morgen om 11:00 zou mijn trein richting Granada vertrekken. 

Vanaf Barcelona is het nog 1200 kilometer naar Granada. De hogesnelheidstrein legt dit in een luttele 6 uur af. Spanje heeft de afgelopen jaren sterk geïnvesteerd in uitgebreid netwerk van  hogesnelheidstreinen en is daarmee na Japan en China wereldwijd koploper, met als gevolg dat het aantal binnenlandse vluchten sterk gedaald is. Dat laat zien dat goede treinverbindingen wel degelijk kunnen concurreren met vluchten, zeker op kortere afstanden (<600 km). Waar de Franse stations rommelig, donker en koud zijn, zijn de Spaanse stations een soort kleine vliegvelden, met paspoortcontroles en bagagescans. Waar dit op het gemiddelde vliegveld echter lang duurt, was ik binnen een paar minuten door alle controles en zat heerlijk in de trein naar Granada. Een koffietje uit de boordbistro, de Spaanse zon door het raam, boekje op schoot en voor je het weet ben je in Madrid, voor een overstap naar Granada. 

Na twee weken castreren en genieten van tapas op de lockdownvrije terrassen van Spanje, maakte ik dezelfde reis in omgekeerde volgorde. Dit keer gelukkig zonder vertraging. 

Reizen met de trein, zeker binnen Europa, kan een goed alternatief zijn voor vliegen. Vooral voor kortere afstanden. Het is comfortabel, je hoeft niet uren van te voren op het vliegveld te zijn, je kan zo veel bagage meenemen als je wilt, de boordbistro is goed betaalbaar en lekker, je ziet allerlei landschappen voorbij trekken en de wifi is goed genoeg om je mail bij te werken, een serie te kijken of een  EBCR te schrijven. Voor bestemming als Parijs, Berlijn of Londen is de trein vaak net zo snel als vliegen, als je inchecken en controles mee rekent. Wil jij ook milieubewust met de trein naar jouw stage, coschap of onderzoekstage? Binnenkort kun je hier dus een beurs voor aanvragen, houdt de studentensite goed in de gaten, er volgt snelle nieuwe informatie!

Door: Jesse Tijssen