DDx artikel – Verhalen van eerstejaars masterstudenten

Quirine Domela Nieuwenhuis – Master Geneeskunde van Gezelschapsdieren – Oktober 2020

Na 3 jaar bachelor was het eindelijk tijd om praktisch aan de slag te gaan in de master, maar corona stak daar een stokje voor. Als nivo 1’er konden wij helaas geen co-schappen meer lopen in de kliniek. Gelukkig hebben ze wat nieuws bedacht: UKG brigadier. Als brigadier kan je opgeroepen worden om een plek op te vullen als een andere student uitvalt. Zo kunnen de plekken voor patiëntgebonden onderwijs optimaal benut worden. Ontzettend leerzaam om zo toch de UKG te leren kennen en alvast op te warmen voor nivo 2 als we wel weer de kliniek in kunnen. Ter vervanging van het patiëntgebonden onderwijs hebben we de opdracht gekregen een externe praktijk te zoeken waar we 15 dagdelen stage moeten lopen. Geen makkelijk taak in de buurt van Utrecht, niemand wil dit heerlijke stadsie verlaten natuurlijk! Gelukkig kon ik terecht bij Kliniek voor Dieren Woerden, waar ik van januari tot en met midden maart 2-3 ochtenden per week stage ga lopen. Dit bevalt heel goed, het is een leuk team en ik mag al veel zelf doen. Het is jammer dat we geen nivo 1 mogen lopen, maar ik denk dat we heel veel kunnen leren in een eerstelijns praktijk en dat het een waardevolle ervaring is voor als we later als beginnend dierenarts aan de slag gaan. Daarnaast hebben we vaak in de ochtend zelfstudie en ‘s middags onderwijs, dan wel met of zonder docent. Als er geen docent is gaan we met een deel van de co-groep samen aan de GOM werken. Toch gezelliger om het samen te doen, dan alleen achter je laptopje elke dag. Gelukkig heb ik een hele gezellige co-groep en hebben we ook al een online-activiteit op de planning staan. Ik kan niet wachten totdat we weer met z’n allen samen mogen zijn en gezellig in de DSK kamer koffie kunnen drinken en op vrijdag naar de WSB mogen! Vive le corps Veterinair.

Floor van Dam – Master Landbouwhuisdieren en Veterinaire Volksgezondheid – Oktober 2020

Lieve DDx lezers,
Nu ik hier een half uur zit te balen op het station, omdat de enige trein die ik nodig had zonder reden niet richting Hoorn vertrekt, werd het maar eens tijd om over het enige lichtpuntje in deze Coroonstijden te schrijven: blok 1 van LH. In der beginnen was daar de anatomieweek, wat weer het echte eerste onderwijs was en je je co-groep een beetje kon leren kennen tijdens het open snijden van Bertus. Daarna was het een regelrechte ramp om te wennen aan het online onderwijs, maar ondertussen lukt het frappanter genoeg aardig om samen met de september-schaduw-groep toch wat leerzame en ook nog leuke momentjes eruit te halen: voor de camera een active break, een rondje lopen tijdens de middagspauze en af en toe eens een opdracht maken in de fysieke aanwezigheid van mijn ‘gnerkcity bubbel’ houd je toch wel op de been. Ook de docenten doen erg hun best om er wat leuks van te maken en af en toe (op een brakke dag) is het ook echt heel chill om in je chillbroek en Oodie voor de camera te kunnen vertoeven. Waar het grauwe weer van afgelopen tijd er niet perse aan meegeholpen heeft, hadden wij als blok 1’ers nog wel het geluk om af en toe wat te beunen in de praktijk: het opvolgen van onze schat van een duivelin (onze adoptiekoe aka Tolbert 666), met de studenten van blok 7 op pad om de tolakker van zijn diareekoeien af te helpen en lekker wroeten in een pus-hartje (scherp in) brengen wel weer wat zonnigere gevoelens omhoog. We moeten ons maar weer gaan focussen op de dingen die wel kunnen: beuken tegen een tacklebag op het rugbyveld, van ‘t zebrapadje gaan met mn gnerkenhuis en af en toe nog eens samen eten met je dgk-friends en naar onze nieuwe BN’er Thijs kijken. 

Ik hoop in ieder geval heel erg dat dit snel achter de rug is en een post Coroon LH-borrel, cantus, WSB, Vet-inn, baravond, rugbywedstrijd en sjaarshouse kunnen hebben. Ik heb nu al medelijden met mijn lever, waar ook mijn laatste tip vandaan komt: blijf hem trainen en houdt hem groot! Ai captain!

Rosalie van Soest – Master Gezondheidszorg Paard – Januari 2020

Diergeneeskunde in Coronatijd, hoe is dat voor studenten? Ik ben Rosalie, 27 jaar en zit in m’n eerste ronde van de master Paard. Mijn eerste en tevens laatste kliniekweek begon op maandag 9 maart bij anesthesie en daarna lag eigenlijk veel stil. De kliniek deed geen poli’s meer en alleen ‘spoedjes’ konden nog naar de kliniek komen. Als student kon je vrijwillige kliniekweek lopen of vervangende opdrachten maken (saai). Gelukkig kon ik een aantal dienstweken draaien en hebben we het in die weken best druk gehad, met veulens en koliekers natuurlijk. Voor mij startte alles weer in oktober. Eerst een aantal taaie weken op m’n laptop met hoor- en werkcolleges via Teams en daarna weer de kliniek in: met mondkapje! Afgelopen week liep ik bij heelkunde, met ondanks Corona toch zeker een aantal interessante casussen! Zo hadden we een hoofdschudder waarbij we een eventuele oorzaak moesten achterhalen en moesten we uitzoeken waar de kreupelheid van een pony vandaan kwam! Ook krijg je bij de heelkunde veel paarden met oogproblemen, iets wat ik zelf altijd erg interessant vindt. Het zijn lange dagen en op sommige dagen ben je in de avond en nacht ook oproepbaar, gelukkig zijn er tijdens mijn dienst geen spoedjes geweest en kon ik lekker in bed blijven liggen. Al met al geen saaie Coronatijd voor mij!