DDx artikel – Mijn wachttijd (overgang Bachelor – Master)

De meesten van jullie zullen mij niet kennen. Ik ben geen vaste stamgast bij de koffiepauze en sta niet bij elke WSB tot 4:00 in de fietsenkelder. Daarom zal ik mezelf nog even kort voorstellen. Ik ben Merel, 24 jaar oud en inmiddels in het bezit van mijn Bachelordiploma. Sinds mijn tweede studiejaar zit ik bij de DDx. Ik ben begonnen als redacteur en later overgestapt naar de vormgeving van de DDx, de Lay-Out

Bachelordiploma; en nu?
In mijn Bachelor heb ik één jaar achterstand opgelopen, hierdoor hadden veel van mijn vriendinnen het jaar voor mij de Bachelor al afgerond. Zoals iedereen wel weet is het mogelijk dat je niet direct met de major van je Master kan beginnen na het afronden van je Bachelor. Dit is afhankelijk van de instroom van studenten en hoeveel plekken de door jou gekozen Master heeft.
Een groot deel van mijn vriendinnen koos er zelf voor om een tussenjaar te nemen. Sommigen gingen naar het buitenland om bijvoorbeeld schildpadden en vissen te tellen of om een rondreis door Zuid-Amerika te maken. Anderen begonnen alvast aan hun onderzoeksstage of keuzevakken.
Met zicht op mijn Bachelordiploma, die ik in juni zou halen, besloot ik om een half jaar pauze in te lassen. Ik wou graag werken bij een dierenartsenpraktijk als assistente om zo ervaring op te doen. Aansluitend had ik een rondreis door Azië gepland voor November, samen met een vriendinnetje. Ik kan jullie mededelen dat ik dit artikel in bed schrijf, en nee, dan bedoel ik niet een strandbed onder een palmboom. Nee, ik zit in bed, terwijl het buiten regent, op mijn studentenkamer in Utrecht.
Op 13 juli j.l. heb ik mijn laatste benodigde studiepunten ontvangen en hiermee mijn Bachelor afgerond. Na dit goede nieuws heb ik me meteen aangemeld voor de Master Paard, ondertussen hoorde ik hier en daar al geruchten dat er een grote toestroom aan studenten was. Dit kwam deels door de corona crisis, studenten waren voorzichtiger met het inplannen van reizen of werk. Het was immers niet zeker of dit door zou kunnen gaan.
Begin augustus kreeg ik het nieuws dat ik in september 2021 mocht beginnen. Een half jaar later dan gepland. Hoewel ik even baalde van dit nieuws, ben ik nu enorm blij dat het zo gelopen is.

Sollicitatieprocedure
Vooralsnog was het plan om enkele maanden bij een dierenartsenpraktijk te werken, waarna ik zou gaan reizen om vervolgens met goede moed te beginnen aan mijn master (noem het naïef, maar toen was ik ervan overtuigd dat dit zou lukken).
Eind mei begon ik voorzichtig met het zoeken naar een passende baan. Al snel zag ik dat sommige medestudenten een bericht plaatsten in de veterinaire vacaturebank (veterinaire vacature nl/be) op Facebook. Ik trok ook mijn stoute schoenen aan om vervolgens het ene na het andere aanbod te ontvangen. Ik was verbijsterd, blijkbaar kon je prima als diergeneeskunde student een baan vinden bij een praktijk.
Een paar dagen later had ik een selectie gemaakt van praktijken die ik wou bezoeken. Twee daarvan waren in de buurt van mijn ouderlijke huis en de andere twee in de buurt van Utrecht. De praktijken, waar ik een meeloopdag geplant had, waren zeer verschillend; een natuurgeneeskundige praktijk, een eerstelijns praktijk, een tweedelijns praktijk en een spoedkliniek. En ondanks dat ik voor de Master Paard heb gekozen waren het allemaal gezelschapsdieren praktijken.
Na elke meeloopdag wist ik het zeker: dit was dé praktijk voor mij. Dit maakte de keuze erg lastig. Ze waren alle vier compleet anders maar toch voelde ik me overal welkom. Nog lastiger was dat ze alle vier hadden besloten dat ze me zouden aannemen als ik voor hen zou kiezen. Uiteindelijk ben ik voor de praktijk gegaan die dicht bij mijn studentenkamer was en waar een jong team rondliep.

Werken in de praktijk
Na een welverdiende vakantie begon ik met veel enthousiasme aan mijn eerste werkweek. Op mijn tweede dag durfde ik de telefoon op te nemen en op mijn vijfde werkdag deed ik mijn eerste urineonderzoek. De eerste weken voelde ik me soms nog een behoorlijke kluns. Ik was in een warme maar geoliede machine (lees: team ;)) terecht gekomen. Gelukkig was iedereen meer dan bereid om me te begeleiden waar nodig.Inmiddels draai ik al zo een 3 maanden mee in dit geweldige(!!) team. Ik voel me nuttig en kan het merendeel van de dierenartsassistente/paraveterinaire handelingen zelfstandig uitvoeren. Elke dag is weer anders en elke cliënt/patiënt moet ook anders benaderd worden. Tijdens het werken leer ik ontzettend veel over ziekten, communicatie en het functioneren binnen het team. Ik houd ongelofelijk van de mooie verdeling tussen sociaal contact met de eigenaren en het onderzoeken van het dier. Voor mij is het duidelijk, later wil ik zeker de praktijk in.
Eind september is mijn vliegticket naar Azië geannuleerd. En hoewel ik hier erg naar uitgekeken had, heb ik er vrede mee. Ik mag tot mijn Master bij de praktijk blijven werken als invalhulp en extra mankracht tijdens de drukke ochtenden.

Onderzoekstage
Bij het horen van het nieuws dat ik een halfjaar later dan gepland met mijn major van de Master kon beginnen heb ik besloten om mijn onderzoekstage naar voren te schuiven. Uit verschillende hoeken kwam het geluid dat dit zeer lastig zou worden doordat een hoop studenten pas later konden beginnen met hun major en dus hetzelfde idee hadden. Net toen ik mijn concept e-mail geschreven had, kreeg ik een berichtje van mijn Thesis begeleidster. Haar onderzoek liep nog steeds en ze zocht nog een extra student om haar te helpen. Daarbij kon ik er een onderzoeksstage aan koppelen. Afgelopen week heb ik mijn onderzoeksvoorstel met verlenging van 10 weken ingeleverd. Wanneer deze wordt goedgekeurd zal ik, naast het werken in de praktijk, 22 weken onderzoek gaan doen. 

Al bij al was dit geen weggegooid jaar, in tegendeel, ik ben enorm veel aan het bijleren en ga over twee weken beginnen met een onderdeel van mijn Master.