DDx artikel – Een verplichte cursus voor het houden van honden voorkomt een hoop dierenleed

Naast een corona-pandemie, leven we in een puppy-adoptie-epidemie. Zowel het Landelijk Informatiecentrum Gezelschapsdieren (1) als de Dierenbescherming (2) geven aan dat er een enorme stijging zit in het aantal mensen dat een pup neemt tijdens de coronacrisis. Ze waarschuwen voor impulsaankopen en zijn bang dat er veel mensen zijn die hun pup na verloop van tijd weer wegdoen. Nu, tijdens de coronatijd met veel thuiswerken en weinig verplichtingen, hebben mensen genoeg tijd voor een puppy. Straks, als het normale leven weer wordt opgepakt, zullen ze weer minder vrije tijd hebben. Een hond drie keer per dag uitlaten is lastig als je niet meer thuiswerkt. Door de grote vraag naar puppy’s en de onwetendheid van veel consumenten, neemt ook broodfok toe. Dat maakt dit het perfecte moment om na te denken over maatregelen om het welzijn van honden te verbeteren. Sommige regels leken ooit ondenkbaar maar inmiddels zijn ze zo gewoon dat mensen verbaasd zijn als je vertelt dat ze er ooit niet waren. Wist je dat in België het rijbewijs pas in 1967 ingevoerd is?  Dat je ook in Nederland ooit zonder vergunning een wapen mocht dragen? Regels veranderen en wat nu vreemd lijkt is straks misschien vanzelfsprekend. Daarom een pleidooi voor een verplichte cursus voor het houden van honden

Een verplichte cursus zou een goede manier zijn om mensen de basis te leren voor het houden van honden. Je zou bijvoorbeeld een cursus met 4 verplichte bijeenkomsten kunnen organiseren, gedurende 1 maand. Door er wat tijd overheen te laten gaan, zullen mensen die heel impulsief een hond nemen ook afgeschrikt worden. Na een maand kunnen mensen beter inschatten of een hond wel echt iets voor hen is. In zo’n cursus ‘Verantwoord houden van honden’ zou bijvoorbeeld de ‘puppy-checklist’ van het LICG (3) opgenomen kunnen worden. Dit is een lijst met punten waarop een toekomstige eigenaar kan letten bij het uitzoeken van een pup. Het kijkt bijvoorbeeld naar de omstandigheden waarin de moederhond en puppy’s worden gehouden en of de fokker bereid is om vragen te beantwoorden. Ook belangrijke informatie over bijvoorbeeld de leeftijd van adoptie kan besproken worden, of de gevolgen van het te jong scheiden van moeder en pup (probleemgedrag als slopen, extreem blaffen, angstig gedrag) (4). Wat ook niet mag ontbreken is basisinformatie over rassen: over typische gezondheidsklachten van bepaalde rassen, gedragsproblemen of specifieke behoeftes (meer beweging bijvoorbeeld). 

Zo’n verplichte cursus klinkt misschien onrealistisch of streng, maar in andere landen gelden al strengere regels voor het houden van honden. Zo bestaat er in Australië en Duitsland een uitlaatplicht(5): wie zijn hond niet minstens twee keer per dag uitlaat kan hiervoor worden beboet. In Noorwegen en Nieuw-Zeeland bestaat er zoiets als een ouderschapsverlof voor je hond, waarin je tijd vrij kan nemen van werk om je op je nieuwe hond te focussen om zo later gedragsproblemen te voorkomen (6). Over de uitlaatplicht was er ophef, omdat zoiets lastig te controleren is. Een verplichte cursus vóór de adoptie van een hond is juist gemakkelijk te handhaven; het zou een eis kunnen zijn voordat je een hond adopteert. Een fokker of stichting die je een hond meegeeft zonder een bewijs van deelname, zou je kunnen beboeten. 

Een verplichte cursus zou gefinancierd kunnen worden met hondenbelasting. Hondenbelasting is vaak een punt van ergernis voor hondeneigenaren. In 2019 is een burgerinitiatief meer dan 60.000 keer ondertekend om hondenbelasting af te schaffen. De grootste ergernis, geef de Koninklijke Hondenbescherming aan, is de ‘misbruik’ van hondenbelasting. Het wordt vaak gebruikt om de begroting van de gemeente rond te krijgen. Daarnaast wisselt het sterk per gemeente óf en hoeveel belasting er wordt geheven. Sommige gemeenten heffen helemaal geen hondenbelasting, terwijl andere gemeenten meer dan 100 euro per jaar heffen. Wanneer dit landelijk gelijk zou worden getrokken en de hondenbelasting gebruikt zou worden voor zo’n cursus, voorkom je ongelijkheid.  

Kortom, om impulsieve puppy-aankoop te voorkomen, zou een verplichte cursus een goede uitkomst zijn. In andere landen worden al maatregelen genomen om het welzijn van honden te verbeteren, maar die maatregelen zijn vaak moeilijk te handhaven. Een verplichte cursus voor de aanschaf van een pup is een gemakkelijker te handhaven en voorkomt veel problemen. Het is een mooie manier waarop Nederland het goede voorbeeld kan geven.

Bronnen