DDx artikel – Complementaire geneeswijzen Deel 3 – Osteopathie

Ons eigen vakgebied, de diergeneeskunde, kennen we natuurlijk maar al te goed als veterinairen in spé, maar naast de diergeneeskunde zijn er ook nog andere vakgebieden die een dier kunnen helpen wanneer het problemen heeft. In de afgelopen weken hebben jullie al kennis mogen maken met twee andere vakgebieden die aansluiten op de diergeneeskunde, fysiotherapie en chiropractie. Vandaag mogen jullie kennis maken met deel 3 van onze serie complementaire geneeswijzen: osteopathie.

Hoe is osteopathie ontstaan?
Ruim een eeuw geleden is osteopathie ontstaan. De oprichter, Andrew T. Still, combineerde de medische kennis die hij had met eigen, nieuwe inzichten. In 1891 stichtte hij “The American School of Osteopathy” op. Dit legde de basis voor de huidige osteopathie. In landen zoals de Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk is het al een erkende vorm van gezondheidszorg. In Nederland is dit nog niet zo. In Nederland begon de osteopathie rond 1985 op te komen en is in 1987 de Nederlandse Vereniging voor Osteopathie opgericht. Osteopathie begint al bekender te worden in Nederland, zeker in de laatste 10 jaar, maar wordt nu nog gezien als alternatieve geneeswijze. De Nederlandse Vereniging voor Osteopathie zou wel graag willen zien dat ook in Nederland osteopathie onderdeel wordt van de reguliere geneeskunde.

Wat is osteopathie?
Voor deze vraag ben ik naar osteopaat en spiertherapeute Nicole Raat gegaan, zij behandelt zowel mensen als paarden met verschillende klachten en gebruikt een combinatie van massage, osteopathie en cranio sacraal voor het behandelen van haar patiënten. Van haar kreeg ik het volgende antwoord:

“De osteopathie gaat ervan uit dat alle weefsels in een lichaam moeten kunnen bewegen ten opzichte van elkaar om het lichaam goed te kunnen laten functioneren. Met ‘alle weefsels’ bedoelen we ook daadwerkelijk ‘alles’, dus van botten, gewrichten en spieren, tot organen, bindweefselvliezen en bloedvaten. Door ziekte, stress en trauma/ongeval kan de beweeglijkheid van weefsel verstoord raken, verminderen of helemaal verdwijnen. Zo’n niet goed bewegende regio noemen we een blokkade, een terrain, een laesie of een restrictie. Het goed functioneren wordt dan belemmerd en dan gaat het lichaam (op termijn) klachten vertonen. Het kan zijn dat je een blokkade niet gelijk opmerkt, omdat een lichaam vaak heel goed in staat is om een compensatie te maken op een blokkade. Maar zodra er te veel of te langdurig gecompenseerd moet worden, loopt op een gegeven moment de spreekwoordelijke emmer over en gaat het dier klachten aangeven. De compensatie mogelijkheden raken op, en veranderen in decompensaties die ongemak veroorzaken. Wat voor een klachten dit geeft hangt af van onder meer de locatie en de grootte van de blokkade, de overige gezondheidstoestand van het paard en de manier waarop deze zich uit. Het doel van een behandeling is het herstellen van beweeglijkheid/mobiliteit, waardoor het lichaam weer in een goed evenwicht kan komen en het dier weer de kans krijgt om te herstellen.”

“De structuur bepaalt de functie, en de functie bepaald de structuur”. Een van de belangrijkste uitspraken van Andrew Taylor Still, grondlegger van de osteopathie.

Wanneer ga je naar de osteopaat?

“Er worden paarden met zeer uiteenlopende klachten aangeboden bij de osteopaat. Je kan dan denken aan klachten van het bewegingsapparaat, zoals kreupelheden, stijfheid en rugpijn, maar ook aan totaal andere klachten zoals bepaalde gedragsveranderingen, hormonale problemen en vage klachten in de categorie ‘ik weet niet wat er aan de hand is, maar mijn paard is niet meer zoals ik hem/haar ken’. Daarnaast kan een osteopaat ook hulp bieden bij orgaanproblemen zoals chronisch diarree, maag-/darmklachten, lever, nieren  ademhalingsproblemen, maar boven de vaak vergeten geslachtsorgaan problemen, de bekende zure, hengstige merries. Zelf heb ik een eigen dierenarts die inwendig osteopathie toepast op uitbehandeld merries die onverklaarbaar zuur, hengstige of niet drachtig kunnen worden en met deze waanzinnige inwendige mobilisatie mega verschil in gedrag en uiterlijk bij het paard kunnen geven!! En last but not least kan osteopathie ook preventief worden ingezet: elke paard maakt wel een rare draai, glijdt uit of struikelt. Door het paard dan al eens preventief na te kijken, kunnen problemen in de toekomst voorkomen worden.”

In dit stuk is met name de osteopathie voor paarden besproken, dit komt vaak voor en in de paardenwereld is de osteopaat ondertussen niet meer weg te denken. Maar naast paarden is er ook osteopathie beschikbaar voor andere dieren, zoals honden en katten. 

Daarnaast is osteopathie zeker geen vervanging van de reguliere diergeneeskunde. Dieren met bepaalde klachten kunnen dan ook niet terecht bij de osteopaat maar moeten gewoon door een dierenarts gezien worden. Dit gaat met name om de zieke dieren en dieren met acute klachten zoals koorts, wonden, koliek, en dergelijke. Maar osteopathie kan wel een hele mooie aanvulling zijn op de gewone diergeneeskunde en dieren helpen die niet door een dierenarts geholpen kunnen worden. Ook kan de osteopathie ingezet worden ter bevordering van de beweeglijkheid en zo grotere problemen door ongelukken voorkomen.

Bronnen:

• Nicoleraat.nl
• Nederlandse vereniging voor osteopathie – osteopathie.nl 
• Foto hond: google.com