Babeth’s Blog #4 – Het is niet altijd feest

Geschreven door: Babeth van Loon

‘Wat kut om in maart jarig te zijn zeg’, was één van de vele gedachtes die door mijn hoofd gingen toen Corona in maart zijn opmars maakte en Rutte de ‘intelligente lockdown’ aankondigde op tv. Ik vind mijn verjaardag vieren namelijk heel erg leuk. Wie mij een beetje goed kent weet dat ik graag in het middelpunt van de aandacht sta en een verjaardag is daar natuurlijk de uitgelezen gelegenheid voor. Omdat ik altijd in de zomervakantie jarig was (en nog steeds ben natuurlijk), had ik vroeger zelfs drie momenten waarop ik mijn verjaardag vierde. Een partijtje voor mijn vrienden, een verjaardag voor familie (wat dan ergens rond september was) en natuurlijk de dag zelf, waarop we vaak op vakantie waren en ik mocht bepalen wat wij die dag gingen doen. Op het gebied van ‘verjaardag vieren’ ben ik dus best wel verwend. Het niet kunnen vieren van je verjaardag, door bijvoorbeeld zoiets als Corona, leek mij dan ook verschrikkelijk naar.

Ik had een soort van spottend medelijden met de mensen die in maart en april jarig waren, want hoewel ik het oprecht vervelend voor ze vond, wist ik ook ‘dit gaat mij gelukkig niet gebeuren’. Het plan van mijn verjaardag stond al sinds december vast. Ik zou traditiegetrouw begin augustus 3 dagen helemaal van het pad af gaan op de Sneekweek, iets wat ik onofficieel (lees: niemand is hier zich bewust van behalve ik) heb omgedoopt tot mijn ‘verjaardagsweekend’. Daarna zou ik met een vriendin vertrekken naar Maleisië en het daar op de dag zelf rustig vieren onder het genot van een bescheiden drankje, uitkijkend over één van de vele mooie landschappen die het land vast rijk zal zijn (want spoiler alert: ik ben dus niet gegaan). ‘Augustus is pas over vijf maanden’ dacht ik nog, ‘tegen die tijd is het allemaal wel alweer overgewaaid’. Nou … niets bleek minder waar.

Mijn hele plan kon de prullenbak in.

Mijn hele plan kon de prullenbak in. Sneekweek, Maleisië, alles gecanceld. Maarja, een verjaardag moet wel gevierd worden dus vandaar dat, terwijl ik dit schrijf, ik over amper twee uur een bescheiden clubje vrienden in de tuin ontvang om er toch nog een beetje iets van te maken. Maar eerst dus even deze blog, want van uitstel komt afstel en ik heb hem deze week al lang genoeg uitgesteld. Niet omdat ik het niet meer leuk vind, maar omdat ik zowel tijd- als inspiratienood had. We mochten weer met meer dan drie mensen naar buiten en ook de terrassen gingen open, dus oude gewoontes namen plaats waar de nieuwe hobby’s eigenlijk hadden moeten zitten. Je basic bitch is weer lekker ‘drankjes met de meiden’ gaan doen, waarbij de eerste tweedaagse kater ondertussen ook al is geleden, want wie had kunnen weten dat wijn en speciaal bier geen goede combinatie waren??

(Ik. Ik had dat kunnen weten. Maar ho maar dat dat mij tegen heeft gehouden). Netflix heb ik echter ingeruild voor boeken in de zon. De enige “nieuwe” hobby die ik de afgelopen tijd weer heb opgepakt is wandelen. “Nieuw” omdat ik dit eigenlijk al doe sinds ik in een daadwerkelijke woonwijk ben ga wonen (voorheen was dat een bedrijventerrein). Echter heeft deze hobby een korte zomerstop gekend, want wie gaat er nou voor zijn lol met 30 graden wandelen? Maargoed, sinds een week of 1,5 ben ik weer helemaal back on track! Vrijwillig? Niet zo zeer. Paps en mams zijn namelijk een weekje naar Friesland, wat betekent dat ik voor de hond moet zorgen. Voor wie het nog niet weet: honden moet je dus uitlaten, wat opzich niet zo’n pretje is als de mussen van het dak vallen. Gelukkig valt het om 8u ’s ochtends nog wel mee met de hitte en ben ik op een doordeweekse dag vanuit Haarlem zo op het strand!

De afgelopen weken waren qua nieuwe hobby’s dus niet bepaald de meest bewogen periode uit mijn leven, maar het kan natuurlijk niet altijd feest zijn. Ik heb inmiddels nog maar een half uur voordat de eerste gasten voor de deur staan en de parasol moet nog worden uitgeklapt, de guacamole moet nog worden gemaakt en de snacks moeten nog op tafel worden gezet. Kortom, tijd om af te ronden! Ik heb de eerste fanmail al binnen mogen krijgen en ik zou het verschrikkelijk vinden om mijn fans teleur te stellen, dus ik hoop dat jullie desondanks toch nog genoten hebben van deze blog!

Ciao!